เพลงหกบทสองชั้น เป็นเพลงทำนองเก่าสำหรับบรรเลงมโหรีในสมัยอยุธยา เป็นเพลงประเภทหน้าทับปรบไก่ มีท่อนเดียว ๘ จังหวะ เดิมเรียกว่า เพลงยิกินหกบท หรือ ลิกินหกบท พระประดิษฐ์ไพเราะ (มี ดุริยางกูร หรือ ครูมีแขก) เป็นผู้แต่งขึ้นเป็นอัตราสามชั้น
ต่อมาในสมัยรัชกาลที่ ๖ จางวางทั่ว พาทยโกศล ได้นำทำนองหกบทสองชั้นมาตัดเป็นอัตรา ชั้นเดียวครบเป็นเพลงเถา