บทเพลงโหมโรงบรรพชนสำหรับวงดุริยางค์เครื่องลม เป็นบทประพันธ์เพลงที่ผู้ประพันธ์ต้องการสร้างสรรค์ผลงานดุริยางคศิลป์เพื่อเป็นการแสดงความเคารพรักและภาคภูมิใจแด่บรรพชนของผู้ประพันธ์ จึงได้ทำการสืบค้นประมวลข้อมูลจากบริบทรากเหง้าของตนเอง เพื่อคัดสรรมรดกวัฒนธรรมทางดนตรีที่แสดงอัตลักษณ์ในบรรพชนของผู้สร้างสรรค์ มาประยุกต์ใช้เป็นวัตถุดิบหลักในการประพันธ์ดนตรี โดยเป็นการผสมผสานองค์ประกอบต่างๆจากดนตรีหมอลำ-กลองยาวของวัฒนธรรมไทยอีสาน (ลาวสารคาม หรือ ลาวทุ่งกุลา) และดนตรีเจรียง-กันตรึมของวัฒนธรรมเขมรถิ่นไทยอีสานใต้(เขมรสุรินทร์ หรือ เขมรสูง) บทประพันธ์เพลงนี้จึงสร้างสรรค์ขึ้นด้วยองค์ประกอบทางดนตรีที่ประยุกต์มาจากดนตรีพื้นบ้านอีสานอันมีเอกลักษณ์เฉพาะ ร่วมกับวิธีการประพันธ์เพลงตามแนวคิดดนตรีศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ด ในแนวทางของดนตรีผสานวัฒนธรรม ถ่ายทอดผ่านอรรถรสและสีสันของดนตรีร่วมสมัยสำหรับวงดุริยางค์เครื่องลม
บทประพันธ์เพลงโหมโรงบรรพชนสำหรับวงดุริยางค์เครื่องลม เป็นหนึ่งในโครงการสร้างสรรค์ศิลปะร่วมสมัยที่ได้รับการสนับสนุนจาก “กองทุนส่งเสริมศิลปะร่วมสมัย” (2567) โดยสำนักงานศิลปวัฒนธรรมร่วมสมัย กระทรวงวัฒนธรรม
ไทย 
English